କଦଳୀ ପଟୁଆ ଡଙ୍ଗାଟି ମୋହର ହସଖୁସି ମନେ ଭାସିଯା,

ଆମରି ପୂରୁବ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଗୌରବ ସନ୍ଦେଶ ନେଇ ଭାସିଯା ।

ଓଡ଼ିଆ ସାଧବ ହୃଦେ ବାନ୍ଧି ଦମ୍ଭ ସାଗରେ ବୋଇତ ବାହେ,

ଦେଶ ଦେଶାନ୍ତରେ ବାଣିଜ୍ୟ ବେପାରେ ଯଶ କେତନ ଉଡାଏ ।

ତଅପୋଈ କଥା ତା କରୁଣ ଗାଥା ଖୁଦୁରୁକୁଣୀର ପୂଜା,

ବାଲିଯାତରାର ହସଖୁସି ମେଳା - ସାଧବ ସ୍ମୃତିରେ ଭିଜା ।

"ଆ କା ମା ବଇ ପାନଗୁଆ ଥୋଇ" ସଂଗୀତର ତାଳେ ତାଳେ,

ମାସ ଗୋଟାକର ଧରମ ସାଉଁଟି ଡଙ୍ଗା ମୋର ଭାସେ ଜଳେ ।

ଯାଇଅଛି ବିତି ସେ କାଳର କୀର୍ତ୍ତି ଆଜି ବି ଆମର ମାନ,

ଆମରି ପ୍ରେରଣା, ଜାତିର ଚେତନା - ଆଗେଇବା ଆମ କାମ ।

ସମୟର କ୍ରମେ ଶୀଥିଳ କରମେ ଭୁଲିଛୁ ନିଜ ସାମର୍ଥ୍ୟ,

ସମୃଦ୍ଧି ପଥରେ ପଡିଛୁ ପଛରେ ଆଗ କରି ଆତ୍ମ ସ୍ଵାର୍ଥ ।

ଗୋପବନ୍ଧୁ ବାଣୀ ବିସ୍ମୃତ ହେଲାଣି, ମଧୂବାବୁ ଇତିହାସ,

ଫିକା ଜାତି ପ୍ରୀତି, ସ୍ଵାର୍ଥ ସାରଥୀ, ତୋଷାମଦ ସରବସ୍ଵ ।

ଦେଶ ଜାତି ମିଶି ଯାଆନ୍ତୁ ମାଟିରେ ଭଲରେ ଆମେ ଥାଉଟି,

ସଂସ୍କୃତି ଆମର ଲୁଚୁଛି ଲାଜରେ ଦେଖି ଏଇ ଢଙ୍ଗ ରୀତି ।

ଭାଷାଟା ଆମର ଶାସ୍ତ୍ରୀୟ ହୋଇଛି ନୂଆପୀଢି ପାଇଁ ବିଷ,

ବରଷକେ ଥରେ ପର୍ବ ପାଳିଦେଲେ ଆମର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ଶେଷ ।

ଉଠରେ ଉଠରେ ଉତ୍କଳ ସନ୍ତାନ ଉଠିବୁ ତୁ କେତେ ଦିନେ,

ପୂରୁବ ଗୌରବ ପୂରୁବ ସାହସ ପଡିବ କି କେବେ ମନେ ।

କଦଳୀ ପଟୁଆ ଡଙ୍ଗାଟି ମୋହର ହସଖୁସି ମନେ ଭାସିଯା,

ଆମରି ପୂରୁବ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଗୌରବ ସନ୍ଦେଶ ନେଇ ଭାସିଯା ।

ତୋହରି ଭସାଣୀ ତୋ ଦୀପ ରୋଷଣୀ ମନେଭରେ ଟିକି ଆଶା,

ଆମରି ଜନନୀ ହସିବ ପୁଉଣି ପ୍ରଭୁ କାଳିଆ ଭରସା ।

(ମନୀନ୍ଦ୍ର କୁମାର ମହାନ୍ତି)